اجرای پوشش ضد حریق مانند هر عملیات ایمن‌سازی دیگر، مطابق با اصول و ضوابط مشخصی انجام می‌شود. پوشش‌های مقاوم در برابر آتش‌سوزی، انواع مختلفی دارند و برای شرایط گوناگون و متریال متفاوت ساختمانی مناسب هستند. اما به طور کلی برای ایمن کردن یک سازه در برابر وقوع آتشسوزی، به نحوی که کاملا موثر و مفید انجام شود، باید از استانداردهای پوشش ضد حریق که توسط مراجع مربوطه مطرح می‌شوند، تبعیت نمود.

آذر ایستا بنا با مهارت و تجربه بالایی که در زمینه‌ی اجرای پوشش ضد حریق دارد، بر اصول و استانداردهای این امر کاملا آگاه بوده و همه مراحل را به درستی و با بالاترین کیفیت پیش می‌برد. با ما همراه باشید تا الزامات اجرای پوشش ضد حریق را به شما معرفی کنیم.

شیوه اجرای پوشش عایق حریق

اجرای پوشش ضد حریق در شرایط مختلف، بر روی مواد متفاوت و در مورد جنس پوشش مورد نظر، فرق‌هایی با هم دارند. در مورد اعمال پوشش گفته شده بر روی اجزای فلزی و اسکلت فلزی ساختمان، تمهیدات زیر در مراحل اجرا در نظر گرفته می‌شود که متناسب با استانداردهای پوشش ضد حریق است. انواع پوشش ضد حریق اسکلت فلزی، شامل پوشش معدنی (سیمانی و گچی)، رنگ ضد حریق و بورد یا پنل ضد حریق هستند.

تمهیدات لازم پیش از اجرای پوشش ضدحریق

تمهیدات مختلفی برای قسمت‌های فلزی و فولادی اسکلت ساختمان که می‌خوهیم آن‌ها را با پوشش ضد حریق کاور کنیم، وجود دارد. یکی از ابتدایی‌ترین آن‌ها این است که سطح عضو فولادی مورد نظر، باید دمایی بین 4.4 تا 50 درجه سانتیگراد داشته باشد. دمایی کمتر یا بیشتر از این محدوده، ممکن است باعث عدم ایجاد نتیجه دلخواه شود. همچنین بر روی سطح قطعه فلزی هدف، نباید آلودگی اعم از روغن، گریس، پوسته و… وجود داشته باشد. چراکه این مواد می‌توانند از محکم چسبیدن لایه ضد حریق به سطح فلز، جلوگیری کند.

استانداردهای پوشش ضد حریق ایجاب می‌کند که اگر آسیب دیدگی در پرایمر وجود دارد، فورا ترمیم و برطرف شود. همچنین معمولا برای زدودن سطوح فولادی از گرد و خاک و غباری که روی آن‌ها می‌نشیند، آن ها را با استفاده از واترجت شستشو می‌دهند. بتن‌های اضافی پس از عملیات بتن‌ریزی هم باید از سطح کار و نخاله‌های ساختمانی از کف زمین جمع‌آوری شود تا هم پوشش به‌طور کامل سطح فلز را کاور کند و هم خرک‌های متحرک بتوانند به راحتی در محدوده حرکت کنند.

تمهیدات ضروری حین و پس از اجرا

یک سری الزامات دیگر وجود دارد که در حین اجرای پوشش ضد حریق و بعد از اتمام آن باید رعایت شوند. مطابق استانداردهای پوشش ضد حریق قبل از شروع مراحل اجرا، باید از اعمال ماده چسباننده استفاده شود. این ماده روی اعضای فلزی شسته و تمیز شده اعمال می‌شود و سپس به آن زمان داده می‌شود تا کاملا خشک گردد.

در مورد خود پوشش، چگالی یا دانسیته مواد آماده شده در همان لحظه باید بررسی شود. تکنسین‌های اجرا کننده‌ی پوشش، باید در حین کار ضخامت لایه مورد نظر را دائما چک کنند تا به میزان مطلوب برسد. در صورتی که ضخامت بیشتر از 20-16 میلیمتر است، می‌بایست بطور یکنواخت اجرا شود.

پس از اجرای پوشش، نیاز به تهویه‌ی کافی محیط وجود دارد تا لایه مقاوم در برابر آتشسوزی به‌خوبی و بطور یکدست خشک شود. تا قبل از خشک شدن کامل پوشش، باید از آن در برابر عامل‌های آسیب‌رسانی مثل ریزش باران یا آب رویش، محافظت شود. استانداردهای پوشش ضد حریق بیان می‌کند که اگر مجریان پروژه عمرانی بخواهند یک قطعه دیگر را به عضو فلزی متصل کنند، این کار باید با هماهنگی اجراکنندگان پوشش ضد حریق صورت گیرد.

نکات و تاییدیه‌ لازم برای اجرای پوشش ضد حریق

به‌طور کلی، خدمات و انواع پوشش ضد حریقی که برای سازه‌ها اجرا می‌شود، باید از نوع باکیفیت و مرغوب آن بوده و با قوانین سازمان آتش نشانی همسو باشد. شرکت‌های اجرا کننده پوشش ضد حریق مثل آذر ایستا بنا، بر طبق قوانین و اصول تایید شده توسط سازمان آتش نشانی عمل می‌کنند. مواد بکاربرده شده برای ساخت پوشش‌های مقاوم در برابر آتش سوزی و تجهیزاتی که برای اعمال آن‌ها استفاده می‌شود، همگی باید توسط آتش نشانی بررسی و تایید شوند. این امر استانداردهای پوشش ضد حریق را تعیین می‌کند.

انواع پوشش‌های ضد حریق طراحی و ابداع شده‌اند تا در صورت بروز حادثه آتش سوزی در یک ساختمان، بتوانند استحکام و مقاومت سازه اصلی را حفظ کرده و از ریزش زودهنگام آن جلوگیری کنند. برای این هدف، پوشش‌های ضد حریق مختلفی به ویژه برای کاور کردن اعضای فلزی سازنده بنا ساخته و مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

در نظر گرفتن اصول ایمنی که بر حسب تجربه یا دانش بشر به‌خصوص در زمینه آتش نشانی به دست آمده، باعث شده یک سری استانداردها برای ساخت متریال لازم و اجرای پوشش‌های ضد حریق به وجود بیاید.

استانداردهای پوشش ضد حریق

استانداردهای لازم جهت تولید و اجرای پوشش مقاوم در برابر آتشسوزی، از آن جهت تعیین شده‌اند تا بتوان ساختمان‌ها را با اعتماد و اطمینان هرچه بیشتر ایمن سازی کرد. اگر تمامی مراحل و موارد مورد استفاده برای این هدف، طبق اصول و معیارهای مناسبی بررسی و کنترل شوند، می‌توان این تضمین را داد که پوشش ضد حریق در شرایط واقعی و هنگام بروز حوادث آتشسوزی، واقعا همان طور که باید عمل خواهد کرد.

برای تعیین استانداردهای ضروری در این مورد، می‌بایست خواص مواد مورد استفاده برای ساخت پوشش ضد حریق، مقاومت هر نوع پوشش در برابر شعله‌های آتش و حد دمایی که تحمل می‌کنند، یا کاربرد هر مدل پوشش و تناسب آن با اعضای مختلف سازه‌ها مد نظر قرار بگیرد. در تعیین و تدوین استانداردهای پوشش ضد حریق، باید به شرایط مختلف هدف یا عضو ساختمانی توجه شود و پوشش مناسب با آن انتخاب شود. دمای هوا و شرایط محیطی هم در این مورد موثر هستند و باید در نظر گرفته شوند.

جهت تهیه و تنظیم اصول ذکر شده در این استانداردها، متریال بکاربرده شده برای ساخت پوشش ضد حریق و همچنین پوشش نهایی ساخته شده را امتحان می‌کنند. برای این امتحان، آن را برای زمان مشخصی در معرض شعله‌های آتش با شدت کنترل شده، قرار داده و واکنش و مقاومت آن را بررسی می‌کنند. با این فرایند و چک کردن کیفیت مواد، کارایی پوشش در شرایط واقعی سنجیده می‌شود.

همچنین می‌توان نتیجه‌گیری کرد که لایه‌ی ضد حریق ایجاد شده، تقریبا تا چند ساعت قادر است در برابر آتش و دمای بالا، دوام و خاصیت خود را حفظ کند. از طرفی واکنش رفتار ترکیبات تشکیل دهنده آن قبل از رسیدن به اولین نقطه بحرانی بررسی می‌شود.

در پایان، یک گزارش از رفتار پوشش و مقاومتش در مقابله با آتش، تهیه شده و در قالب استانداردهای پوشش ضد حریق ارائه می‌شود. بنابراین سازمان‌های آتش نشانی موظف به آزمایش استاندارد حریق با روش‌های مناسب بوده و باید مقاومت پوشش‌های تولید شده توسط شرکت‌ها را ارزیابی کنند. در نهایت استانداردها به تایید سازمان ایمنی (HSE) و آتش نشانی می‌رسد. مهم‌ترین این استانداردها شامل موارد زیر هستند:

• استاندارد UL 263
  استاندارد UL 263 برای مدل‌های مختلف ساختمان‌های ترکیبی بنایی یا اجزای تشکیل دهنده سازه از جمله دیوارها، ستون‌ها، سازه کامپوزیتی و… مطرح شده است. اصول ذکر شده در آن، کمترین ایمنی تایید شده برای مقاوم کردن همه ساختمان‌های صنعتی و مسکونی در برابر آتشسوزی را بیان می‌کند.
• استاندارد UL 723
  این استاندارد به تعیین کیفیت و مقاومت مصالح و مواد به‌کار برده شده در پوشش ضد حریق سازه‌ها می‌پردازد.
• استاندارد ASTM E736
  این استانداردهای پوشش ضد حریق میزان پیوستگی و چسبندگی اسپری ترکیبات ضد حریق مورد استفاده روی اعضای ساختمانی را امتحان و بررسی می‌کند.
• استاندارد ASTM E605
  اصول ذکر شده در استاندارد ASTM E605 در مورد سنجش ضخامت و چگالی مواد ضد حریق مطرح شده‌اند.
• استاندارد UL 1709
  استاندارد UL 1709 درباره شرایط استفاده از پوشش ضد حریق در فضای پتروشیمی و صنایع نفت و گاز شکل گرفته است. این شرایط با آتشسوزی در یک ساختمان تجاری یا مسکونی متفاوت است، چراکه دمای آتش در چنین محیطی در عرض 5 دقیقه و خیلی سریع به 2000 درجه فارنهایت نیز می‌رسد. بنابراین فقط پتروشیمی ملزم به رعایت استانداردهای پوشش ضد حریق UL 1709 است و در رابطه با یک ساختمان معمولی شهری مطرح نمی‌شود.